بررسی پارامترهای مقاومتی ماسه لای دار مسلح شده با ژئوتکستایل

از آنجاییکه در اجرای پروژه های عمرانی اعم از ساختمانی، راه، سد و غیره یکی از عوامل موثر در کارایی و طول عمر این سازه ها شرایط مقاومتی لایه های خاکی زیر آن ها می باشد، لازم است مطالعات جامعی بر روی این لایه ها انجام شود. مقاومت خاک از نظر ظرفیت باربری یکی از مسائلی بوده است که مهندسان و متخصصان همواره در پی تعیین و درصورت لزوم بهبود آن بوده اند. درصورتیکه در یک پروژه عمرانی خاک محل شرایط خوبی از لحاظ مقاومتی نداشته باشد، با روش های مختلفی بسته به نوع خاک و نوع باری که خاک باید تحمل کند می توان مقاومت خاک را بهبود بخشید. یکی از پرکاربردترین و اقتصادی ترین روش ها، مسلح کردن خاک با استفاده از ژئوتکستایل می باشد. هدف از این مطالعه بررسی رفتار خاک ماسه لای دار مسلح شده با استفاده از ژئوتکستایل تحت بارگذاری دینامیکی با انجام آزمایش های سه محوری سیکلیک روی نمونه هایی از این خاک در درصد لای های 0، 10، 20، 30، 35 و 40 می باشد. مهمترین پارامترهایی که بر روی رفتار خاک تحت این شرایط بارگذاری تاثیر می گذارند روش چیدمان، تعداد لایه های ژئوتکستایل، مقدار فشار محصور کننده و درصد لای در خاک ماسه لای دار می باشند که در این مطالعه مورد بررسی قرار گرفته اند. نتایج تحقیق نشان می دهد که افزودن لایه های ژئوتکستایل و همچنین افزایش فشار محصور کننده باعث افزایش مدول الاستسیته و کاهش شکل پذیری سیکلیک خاک ماسه ای خشک در کلیه درصد های لای و فشارهای محصور کننده در این تحقیق می شود. از طرف دیگر نتایج نشان می دهد که با افزایش مقدار لای تا حدود 35% به خاک ماسه ای در کلیه چیدمان های ژئوتکستایل و فشارهای محصور کننده، مدول الاستسیته کاهش و شکل پذیری سیکلیک افزایش می یابند ولی افزودن مقدار لای بیش از این مقدار باعث افزایش مدول الاستسیته و کاهش شکل پذیری سیکلیک می شود. همچنین می توان گفت تغییر تعداد لایه ها و چیدمان ژئوتکستایل ها و همچنین تغییرات درصد لای و فشار محصور کننده تاثیر کمی بر روی ضریب میرایی دارند.